گوشی موبایل سامسونگ مدل Galaxy J2 (2015) SM-J200F/DS 4G دو سیم‌کارت(آکبند)

طراحی: خوب کوچک

Galaxy J2 در قسمت جلویی، نمایی معمولی دارد و با تک‌تک اجزایش، سامسونگی بودن را فریاد می‌زند؛ نوع کلید فیزیکی خانه (Home) و کلیدهای لمسی، محل قرارگیری اسپیکر و لوگویی که زیر آن نقش بسته در کنار دوربین سلفی و سنسورها همگی مطابق با سایر موبایل‌های سامسونگ هستند. برای کلیدهای لمسی، هیچ نور پس‌زمینه‌ای در نظر گرفته نشده و برای استفاده از گوشی در شب، برای تشخیص مکان کلیدها باید به حافظه‌ی خود تکیه کنید! در قسمت پشت گوشی، از بافت چرم مصنوعی استفاده شده که آن قدرها به دل نمی‌نشیند و کاملا حس یک گوشی ارزان را به مصرف‌کننده القا می‌کند. البته در نگاه کسانی که در قید و بند طراحی نیستند و به هر چیز کوچکی گیر نمی‌دهند، مشکلی به چشم نخواهد آمد. در فریمی که دورتادور بدنه را فراگرفته، از کروم استفاده شده‌است که حسی شبیه به حس لمس فلز را به همراه دارد و جنس باکیفیتی دارد. تراش‌های نرم و گردیِ این فریم باعث شده در دست گرفتن گوشی حس کلی خوبی داشته‌باشد. سه اِلمان اصلی که در قسمت پشتی گوشی قرار دارند، آرایشی خطی به خود گرفته‌اند. ایستانیدن دوربین اصلی، اسپیکر و فلش LED در یک ردیف خیلی مصنوعی است؛ گویی نیرویی به اجبار خواسته این سه عضو به خط بایستند. دوربین به عنوان اصلی‌ترین عضو، به سبک موبایل‌های حرفه‌ای کمی از بدنه بیرون زده است. تولیدکنندگان معمولا در توجیه بیرون‌زدگیِ دوربین می‌گویند برای کم‌کردن قطر بدنه مجبور به این کار شده‌اند؛ درست یا غلط، این کار در محصولات رده بالا رایج است و در یک موبایل ارزان‌قیمت، تنها به زشت‌تر شدن بخش پشتی کمک کرده‌است. اسپیکر مونوی گوشی و فلش LED تک‌رنگ آن هم کاملا معمولی هستند و جای بیشتری برای صحبت‌کردن ندارند. البته اسپیکر از بلندی صدای خوبی برخوردار است و صدای گیرایی دارد.

محل قرارگیری دکمه‌ها کاملا قابل انتظار است و تغییر خاصی از طرف سامسونگ در محل دکمه‌های پاور و ولوم‌ها انجام نشده‌است. در صورتی که با دست راست‌تان موبایل را در دست بگیرید، کلید پاور زیر انگشت شست‌تان خواهد بود و کلیدهای ولوم نصیب انگشت اشاره می‌شوند؛ این ترکیب برای افرادی که ترک عادت برای‌شان دشوار است بهترین ترکیب ممکن است. برای آن‌هایی هم که با این گوشی از موبایل غیرهوشمند به موبایل هوشمند مهاجرت می‌کنند هم محل استاندارد چیدن کلیدها تعریف می‌شود.

در قسمت‌های بالایی و پایینی فریم دور گوشی هم این طراحی محافظه‌کارانه حس می‌شود. تنها به صورت گذرا بگوییم که یک جک 3.5 میلی‌متری در قسمت بالایی برای اتصال هندزفری و یک میکروفون و پورت micro USB در قسمت پایینی تعبیه شده‌است. تنها چیزی که لازم است به آن اشاره شود، فرورفتگی‌های ایجاد شده در بالا و پایین بدنه است که آن هم گویا برای خالی نبودن عریضه اضافه شده‌است؛ زیرا آن‌قدر با ظرافت اعمال شده که ممکن است حتی در نگاه اول به چشم نیاید! Galaxy J2 در سه رنگ مشکی، سفید و طلایی تولید شده‌است که می‌تواند برای سلیقه‌های مختلف، قانع‌کننده باشد. هر کدام از سه رنگ گوشی، جذابیت‌های خاص خود را دارند و نمی‌توان در یک قضاوت کلی، رنگی را بر دیگری برتری داد.

سخت‌افزار: قدرت نهان؟

  می‌گویند هر موبایلی را تراشه‌ای هست و هر تراشه‌ای را پردازنده‌ای! تراشه‌ یا همان چیپ‌ست (Chipset) در نظر گرفته شده برای Galaxy J2، از تولیدات خود سامسونگ است و Exynos 3475 (بخوانید اگزینوس 3475) نام دارد. این تراشه شامل پردازنده‌ای با چهار هسته‌ای Cortex-A7 است که فرکانس‌اش 1.3 گیگاهرتز است و برای پردازش‌های گرافیکی از Mali-T720 استفاده می‌کند. حافظه‌ی داخلی گوشی هشت گیگابایت است که از این مقدار، چیزی در حدود 4.37 گیگابایت در اختیار کاربر قرار دارد. ممکن است این مقدار حافظه‌ی داخلی برای مقداری کم به نظر برسد، اما خب معمولا کسانی که به سمت گوشی‌هایی از قبیل Galaxy J2 می‌روند به بیش از این مقدار نیاز پیدا نمی‌کنند. نصب اپلیکیشن شبکه‌های اجتماعی، مرور صفحات اینترنت، کمی عکاسی و فیلمبرداری و گاهی هم Clash of Clans بازی‌کردن، چیزی نیست که با این مقدار حافظه نتوان انجام داد. اما خب مسلم است چنان‌چه به سمت بازی‌های گرافیکی با دیتای حجیم بروید، دیگر نمی‌توانید به حافظه‌ی داخلی دلگرم باشید. البته که می‌توانید از کارت‌های حافظه‌ی microSD استفاده و این نقص را برطرف کنید. این کارت‌ها قیمت واقعا مناسبی دارند و می‌توانید با صرف هزینه‌ای معقول، یک حافظه‌ی سریع با حجم مناسب تهیه کرد. با استفاده از حافظه‌ی جانبی می‌توان تا 128 گیگابایت به ظرفیت دستگاه اضافه کرد. راستی دقت داشته‌باشید نیازی نیست همانند دیگر گوشی‌های سامسونگ، برای استفاده از دو سیم‌کارت بی‌خیال استفاده از کارت حافظه‌ی جانبی شوید؛ در این موبایل می‌توانید از موهبت داشتن دو سیم‌کارت در کنار کارت microSD لذت برد.

یک گیگابایت حافظه‌ی رم (RAM) برای گوشی در نظر گرفته شده که در زمان راه‌اندازی اولیه، حدود 350 مگابایت از آن خالی بود. معمولا در اجرای برنامه‌ها و چرخیدن درون منوها با مشکل گیر کردن و لگ‌زدن مواجه نخواهید شد؛ اما بالاخره مواردی هم پیش خواهد آمد که گوشی هنگ کند و نیاز به خالی کردن رم داشته‌باشید. این اتفاق گاهی در جابجا شدن بین برنامه‌های باز رخ می‌دهد و گه‌گاه هنگام جاببجایی درون منوها هم با کمی کندی و وقفه مواجه می‌شوید. باید دقت داشت که با یک گوشی ارزان‌قیمت طرف هستیم و نباید انتظار کارایی یک Galaxy S7 را داشته‌باشیم. مجموعه‌ی سخت‌افزاری این گوشی توانایی پخش ویدئوهای فول اچ‌دی با حداکثر کیفیت 30 فریم بر ثانیه را به صورت نرم و روان دارد و می‌توان به اجرای بازی‌های گرافیکی با کیفیت خوب روی آن هم خوش‌بین بود. به عنوان مثال، بازی Asphalt 8 در تنظیمات High قابل بازی است، اما لگ زدن بازی کاملا احساس می‌شود. در تنظیمات Medium شاهد گیم‌پلی روانی هستیم که البته گاهی اوقات، تَکرار می‌کنم گاهی اوقات شاهد لَگ هستیم که به وضوح از حالت High کمتر است. امتیازی که در برنامه‌ی Antutu شاهدش بودیم بین 20000 و 25000 هزار متغیر بود که ترجیح می‌دهیم در موردش صحبت نکنیم.

باتری گوشی از نوع لیتیوم-یونی است و 2000 میلی‌آمپر ساعت ظرفیت دارد. این باتری به سبک گوشی‌های قدیمی قابل جداشدن است؛ قابلیتی که هنوز هم طرفداران خاص خود را دارد. باتری گوشی، شارژدهی خوبی دارد و حتی گاهی اوقات شگفت‌زده‌تان می‌کند. در استفاده‌ی عادی و کم‌فشار، می‌توانید با یک بار شارژ کامل تا سه روز و حتی بیشتر با گوشی کار کنید. مطمئنا با استفاده از سرویس داده‌ی سیم‌کارت و اجرای بازی‌های گرافیکی، زمان شارژدهی کاهش چشمگیری خواهد داشت؛ مثلا در مورد بازی Asphalt 8 با اجرای این بازی به مدت 20 دقیقه، باتری گوشی 70 درصد خالی شد. اما تحت شرایط عادی، می‌توانید مطمئن باشید که باتری حداقل یک روز کاری دوام خواهد آورد.

دوربین و نمایشگر: دنیا رو چطوری می‌بینی؟

نمایشگر گوشی، یک نمایشگر 4.7 اینچی از نوع سوپر امولد (Super AMOLED) است. نمایشگر بخش خوبی از جلوی گوشی را پر کرده‌است که اگر بخواهیم وارد آمار و ارقام شویم، باید بگوییم که سهم نمایشگر از بخش جلویی گوشی، 64 درصد است. حاشیه‌های بالا و پایین نمایشگر آن‌قدرها زیاد نیست و نمی‌توان به خروجی کار ایراد گرفت. به هر حال چه اشکالی دارد که هم‌زمان با نگریستن به نمایشگر، کمی هم نگاه‌تان به قاب دور آن بیفتد؟ رزولوشن نمایشگر 960 × 540 پیکسل است و از آن‌جایی که یک نمایشگر Super AMOLED است، کیفیت خوبی دارد. نگاه کردن به تصویر گوشی از زوایای تند هم تغییری در رنگ‌ها به وجود نمی‌آورد و رنگ‌ها بدون تغییر نمایش داده‌ می‌شوند. رنگ‌ها نه آن‌قدر اغراق شده‌اند که چشم را اذیت کنند و نه با رنگ‌های مرده‌ای که توی ذوق بزنند طرف هستیم.؛ یک کیفیت نسبی خوب رو به بالا. در این موبایل، سنسور تشخیص نور محیط (Light Sensor) وجود ندارد و به همین دلیل، شدت نور نمایشگر به صورت خودکار با نور محیط تنظیم نمی‌شود. همانند دیگر موبایل‌هایی که در این رده‌ی قیمتی جای می‌گیرند، باید تنظیم شدت روشنایی را خودتان به صورت دستی انجام دهید. سامسونگ به عنوان جایگزین سنسور تشخیص نور، بخشی را با نام Outdoor Mode درون تنظیمات در نظر گرفته است که با فعال کردن‌اش، روشنایی نمایشگر به حداکثر می‌رسد تا زیر نور مستقیم آفتاب هم خوانایی نمایشگر کم نشود. در این حالت کاملا می‌توانید تصویر در حال نمایش را ببینید و تایپ کردن به راحتی امکان‌پذیر است.

Galaxy J2 سامسونگ، یک دوربین اصلی 5 مگاپیکسلی دارد که در کنار عکاسی، می‌تواند با رزولوشن HD فیلم‌برداری کند. دوربین 5 مگاپیکسلی برای یک گوشی امروزی کمی ضعیف است؛ قیمت کم گوشی در مقایسه با سایر گوشی‌ها هم نمی‌تواند دلیل خوبی برای لاپوشانی این نقیصه باشد. دوربین J2 با وجود اینکه عکس‌های نسبتا خوبی می‌گیرد، آن‌قدرها تعریفی نیست و عکس‌های ثبت شده‌اش شما را ذوق‌زده نمی‌کند. خوش‌بختانه‌ عکس‌های ثبت‌شده با دوربین اصلی نویز کمی دارند و با دقت مناسبی ذخیره می‌شوند. عکاسی درحالت خودکار تقریبا بلافاصله پس از فشردن دکمه‌ی شاتر انجام می‌شود و ضعفی از این بابت متوجه دوربین نیست.

اشکالی که خیلی سریع در دوربین Galaxy J2 متوجه وجودش می‌شوید، تنظیم نشدن دقیق نور عکس‌ها در حالت خودکار است و تقریبا تمام عکس‌ها با هاله‌ای از نور ثبت می‌شوند. دستکاری‌های دوربین این گوشی در عکس‌ها آن‌قدر زیاد است که اصرار دارد اصطلاحا با فتوشاپ‌کاری زیاد، به تمام عکس‌ها حالتی ویکتوریایی و رویایی بدهد! به غیر از حالت خودکار، شش حالت (Mode) عکاسی دیگر در برنامه‌ی دوربین این موبایل وجود دارد. حالت Pro یا همان حرفه‌ای به عکاس اجازه می‌دهد تراز سفیدی (WB)، حساسیت ایزو (ISO) و نوردهی (Exposure) را تغییر دهد. حالت بعدی، عکاسی پانوراما (Panorama) است که عکس‌هایی تقریبا 360 درجه می‌گیرد. عکاسی پیاپی در حالت بعدی قرار دارد و حالت بعدتر از آن، Beauty Face (صورت زیبا) نام دارد. حالت صورت زیبا قرار است با دستکاری‌های بیشتر در صورت شخصی که عکاسی شده، چهره‌ی زیباتری از وی بسازد. وجود این حالت اصلا ضرورتی ندارد، چون دوربین در حالت عادی هم این کار را انجام می‌دهد! حالت بعدی کمی عجیب است و Sound & Shot نام دارد. در این حالت پس از فشردن شاتر، عکسی ثبت می‌شود و پس از آن تا 9 ثانیه صدای محیط را هم ضبط و همراه با عکس ذخیره می‌کند. راستش دلیل چنین عملی هنوز بر ما هم روشن نشده‌است و نمی‌توان در موردش نظری داد! در نهایت هم عکاسی سریع ورزشی قرار داده شده‌است.

دوربین جلویی گوشی 2 مگاپیکسلی است و باز هم مصرانه سعی دارد سوژه را زیباتر از چیزی که هست نشان دهد! باز هم حالت Sound & Shot و همراه صدای محیط با عکس در حالت استفاده از دوربین سلفی هم وجود دارد تا شاید به درد عده‌ی خاصی بخورد. مهم‌ترین تفاوتی که بین دوربین سلفی Galaxy J2 و دو گوشی دیگر J5 و J7 می‌توان نام برد، وجود فلش LED در مدل‌های J5 و J7 است؛ قابلیتی که خوشبختانه در J2 وجود ندارد. شاید دوست‌داران سلفی از نبود این فلش کمی ناراحت شوند، اما نبودن‌اش در این گوشی نه تنها نقص محسوب نمی‌شود که حتی باعث زیباتر شدن قسمت جلویی بدنه هم شده‌است. به تجربه ثابت شده‌است فلش برای دوربین سلفی اصلا کاربردی نیست.

نرم‌افزار: روح دمیده شده در کالبد

موبایل Galaxy J2 با اندروید نسبتا به‌روز نسخه‌ی 5.1 عرضه می‌شود و می‌توانید به دوستان و رفقا بگویید موبایل‌تان اندروید لالی‌پاپ (Lollipop) دارد. البته این نسخه در زمان عرضه و معرفی دستگاه رویش نصب شده‌بود و ممکن است با گذر زمان، نسخه‌های جدیدتری که با زمان خرید تناسب دارند به دست مشتری برسد. رابط کاربری تاچ ویز (TouchWiz) معروف سامسونگ که روی این گوشی هم نصب شده، آن قدر سنگین نیست و استفاده از موبایل را با گیر، لگ (Lag) و هنگ همراه نمی‌کند. خوش‌بختانه سامسونگ گوشی را با نرم‌افزارهای متعدد و کم‌کاربرد پر نکرده‌است و تقریبا تمام آن‌چه در منوی برنامه گوشی مشاهده می‌کنید کاربردی هستند. به غیر از برنامه‌های پیش‌فرض اندروید از قبیل برنامه‌های گوگل، یکی دو برنامه‌ی جالب هم درون منو دیده می‌شود. اپلیکیشن Smart Manager با استفاده از یک رابط کاربری ساده، مدیریت باتری، حافظه‌ی داخلی و حافظه‌ی رم را میسر می‌کند و یک آنتی‌ویروس داخلی هم در اختیار کاربر قرار می‌دهد. کیفیت مکالمه به عنوان اصلی‌ترین چیزی که از یک تلفن همراه انتظار می‌رود واقعا خوب است و حتی هشدار تماس ورودی به صورتی داده می‌شود تا مانع از انجام کارهای شما نشود. برنامه‌های پیش‌فرض پیام‌رسانی و مرور اینترنت به خوبی کار می‌کنند و جای هیچ شکایتی را باقی نمی‌گذارند. نوار اطلاع‌رسانی (Notification Area) به خوبی آن‌چه در گوشی‌های گران‌قیمت کار می‌شود در این گوشی طراحی شده و در عین زیبایی، کارایی بالایی هم دارد. می‌توان ترتیب چینش دکمه‌های این نوار را به دلخواه تغییر داد و مواردی را خودتان صلاح می‌دانید در دسترس قرار دهید.

کلام نهایی: بخریم یا نخریم؟

تولید موبایل‌هایی از قبیل Galaxy J2 نشان‌دهنده‌ی این حقیقت است که چه قدر زمانه تغییر کرده و چه قدر تصور قبلی‌مان از گوشی‌های میان‌رده قدیمی شده‌است. چند سال پیش حتی تصور اینکه یک گوشی در این بازه‌ی قیمتی به نمایشگر Super AMOLED مجهز شده‌باشد محال بود؛ امری که در Galaxy J2 به سادگی اتفاق افتاده‌است. در کنار نمایشگر خوب، J2 عمر باتری ایده‌آلی دارد که دغدغه‌ی کم آوردن باتری را از زندگی‌تان حذف می‌کند؛ البته در صورتی که زیادی اهل استفاده از داده‌های سیم‌کارت نباشید. از طرف دیگر، این گوشی با دوربین 5 مگاپیکسلی که فیلمبرداری HD دارد به هر نحوی که شده‌است لنگان لنگان خر خویش را به منزل می‌رساند. کیفیت دوربین در حد خودش خوب است؛ به شرطی که اهل مقایسه نباشید و دوربین این گوشی را محصولات رده‌بالای سری S سامسونگ مقایسه نکنید. عملکرد خوب سخت‌افزار هم در این قیمت قابل احترام است؛ اما نباید آن‌قدرها انتظارتان را بالا ببرید که توقع اجرای بازی‌های آن‌چنانی را داشته‌باشید. بلندی صدای اسپیکر J2 خوب است و حتی از فراتر از سطح انتظار ظاهر می‌شود. دلیل این همه قابلیت خوبی که در یک موبایل ارزان‌قیمت جمع شده‌اند می‌تواند ناشی از شدید شدن رقابت از سوی رقبای تازه‌وارد چینی یا رقبای اصیلی همچونی ال‌جی، سونی و موتورولا باشد. به هر روی، ماندن در چنین بازاری نیازمند این است که برخی چیزها را قربانی هدف برتر کنید. فارغ از این‌ حرف‌ها، گوشی Galaxy J2 سامسونگ در حد و اندازه‌ی خودش گوشی خوبی است؛ ولی مطئمنا تنها انتخاب ممکن نیست.